“Paul Preenen is geboren in Zuid-Korea, maar kwam al op zijn eerste naar Nederland. Na Seoel volgde een omzwerving door Nederland van Friesland-Hengelo-Groningen-Amsterdam-Taiwan-Amsterdam-Den Bosch”.
Kaas en Kimchi
Paul Preenen is geboren in Zuid-Korea, maar kwam al op zijn eerste naar Nederland. Na Seoel volgde een omzwerving door Nederland van Friesland-Hengelo-Groningen-Amsterdam-Taiwan-Amsterdam-Den Bosch. In de laatste stad heeft hij net een huis gekocht. Zijn naam klinkt niet Koreaans, dat komt omdat hij geadopteerd is, samen met zijn oudere biologische zus.
Adoptie en land van herkomst zijn niet allesbepalend voor wie je bent, maar ook niet uit te vlakken. Het eerste deel van zijn leven speelde Paul’s Koreaanse afkomst en adoptie vooral op de achtergrond. Hij was er niet heel bewust mee bezig. Paul had eigenlijk niet zo veel met Koreanen en Aziaten. Hij vond het maar vreemde mensen. Soms schaamde hij zich zelfs een beetje. Maar toen Zuid-Korea in 2002 met ‘Hiddink-Gu’ de halve finale van het WK voetbal haalde, werd de interesse in zijn roots aangewakkerd. Het was overal in het nieuws. Je ontkwam niet aan Korea die zomer.
Niet veel later ging zijn zus op zoek naar hun moeder. Die vond ze. En een vader, vier halfbroers, twee halfzusjes, veel ooms, tantes, neefjes en nichtjes. Het verhaal: De vader van Paul verliet hun moeder destijds. Oma bracht ons naar het kindertehuis. Het gaat (maatschappelijk) goed met de meeste familieleden. Een broer is succesvol zakenman. Beide biologische ouders zijn hertrouwd. Moeder is domineesvrouw en vader is Boedhistisch ‘fortune teller’, beiden gepensioneerd inmiddels. Zijn biologische zus is Officier van Justitie. Paul koos voor het sociaalwetenschappelijke onderzoek. Paul ziet in zijn familie geen voorspellende waarde van genen in beroepskeuze.
Sindsdien is Paul tien keer in Korea geweest, op familiebezoek en om gewoon in Korea te zijn. Onlangs ging hij voor het eerst met zijn Nederlands-Chinese vriendin en zoontje Pim van bijna drie. Een bijzondere reis en voor herhaling vatbaar. Korea heeft een plekje veroverd in het leven van het gezin. Ze hebben een kat genaamd Mandu, wat dumpling in het Koreaans betekent. En hoewel je je leven lang geadopteerd blijft, is Paul inmiddels gewend aan zijn niet-standaard verhaal en schipperen tussen twee landen. Hij eet zijn kaasboterham met Koreaanse pepersaus en zoute haring met stokjes.
Psychologie van Paul
Paul werkt sinds anderhalf jaar als onderzoeker mens- en organisatievraagstukken bij de Belastingdienst, Ministerie van Financiën. Hij houdt zich hier bezig met thema’s als Sociale Innovatie, engagement, duurzame inzetbaarheid en intrapreneurship. “Het vergaren en inbedden van kennis over deze thema’s is cruciaal voor organisaties. Mensen zijn het allerbelangrijkste ‘kapitaal’ in organisaties en staan aan de basis van vernieuwing. Wees zuinig op ze! Als je mensen goed organiseert, stimuleert en de ruimte geeft vaart iedereen hier wel bij”. Paul’s motto is: “Zorg goed voor al je medewerkers, daag ze af en toe eens uit, dan komt de rest vanzelf!”
Interesse in mensen en gedrag, en een sociale insteek heeft Paul altijd gehad. Zijn niet standaard achtergrond heeft daar vast aan bijgedragen. Na een studie Organisatiepsychologie en Sociale Psychologie in Groningen, promoveerde Paul op een onderzoek naar werkuitdaging bij de Universiteit van Amsterdam. Hij was Rijkstrainee en werkte o.a. als kennis- en innovatieadviseur in Taiwan. Voordat hij bij de Belastingdienst aan de slag ging werkte hij bij TNO. Hij deed hier zijn liefde voor toegepast onderzoekswerk op. hij deed klussen voor bedrijven, overheden en de EU. Hij had een mooie tijd bij deze zeer relevante organisatie.
Paul wilde vroeger kok of banketbakker worden. Nieuwe recepten verzinnen en uitproberen vond en vindt hij leuk, op allerlei vlakken. In het uitdenken, binnenhalen en samen uitvoeren van innovatief onderzoek dat impact heeft, ligt zijn kracht. Hij houdt van schrijven en presenteren, en resultaat. Paul heeft inmiddels de nodige (vak)artikelen en boekhoofdstukken gepubliceerd. Geen kookboek, dat dan weer niet. Ook spreekt hij graag over zijn onderzoeken en ideeën. Neem overigens gerust contact met hem op!
Reizen, interesses en smoesjes
Naast zijn werk houdt Paul van reizen, goede gesprekken en nieuwe ervaringen opdoen. Reizen, andere culturen ontdekken, praten met elkaar, luisteren. Nieuwe perspectieven ervaren zijn goed voor je geest. Goed voor de wereld. Hoe meer Paul reist, hoe meer hij beseft hoe goed we het in Nederland hebben. Toch leer je altijd bij hoe dingen anders kunnen. Maar bovenal blijkt altijd dat mensen meer gemeen hebben dan je vaak denkt.
Als je dat reizen met geliefden doet, heeft Paul niet zoveel meer nodig. Ja, je moet natuurlijk gezond en bewust eten, bewegen, en aan je medemens en ‘Moeder Natuur’ denken. Oh, en een fijn huis bewonen als terugvalbasis van al dat reizen helpt ook. Dat lukt Paul met wisselend succes. Een nieuw huis hebben ze net. Sporten deed hij vooral vroeger erg fanatiek, in de vorm van judo. Ook was hij actief als hoofdredacteur voor een adoptieblad. Maar dat is allemaal wat op de achtergrond beland. Ook qua duurzaam en minimalistisch leven zijn er nog stappen te maken. Maar de wil is er. Gezinsleven, carrière, en een nieuw huis zijn de excuses. Op moment van publicatie zal Paul overigens met ‘crossfit’ als sport beginnen.
Het MNR en Paul
Paul kwam in positieve aanraking met het MNR tijdens zijn Rijkstraineeship. Hij woonde daar een aantal bijeenkomsten bij. Wat het MNR bereikt heeft, als zelf opgerichte, actief, professioneel en zichtbaar netwerk, vindt hij erg knap. Nu hij weer bij het Rijk werkt bezoekt hij weer activiteiten van het MNR, en is zelfs actief lid geworden. Hij heeft dit jaar een masterclass intrapreneurship gegeven: ‘Hoe stimuleer je bottom-up ondernemend gedrag (binnen het Rijk)?” Er is zoveel kennis binnen het MNR, laten we dat met elkaar delen en benutten. En laten we als Rijksorganisatie dat naar buiten toe uitstralen. Diversiteit in al haar facetten is van nu. Het draagt bij aan de legitimiteit, maar ook aan het lerend vermogen en innovatie van de overheid (ons land). Het MNR draagt er zorg voor dat het onderwerp diversiteit en inclusiviteit op de agenda staat.
De manier om diversiteit onder de aandacht te brengen ligt enerzijds via ‘hoog over’ gebaande paden; zichtbaarheid creëren, in gesprek gaan met Topambtenaren en bewindslieden. Anderzijds is er bottom-up verandering nodig, van binnenuit. Dit werkt! En hier versterken en inspireren MNR leden elkaar in. Bundel krachten, deel kennis, ga in gesprek! Geen rocket science.
Paul probeert hier, met zijn interesse in mensen en theoretische kennis, zijn steentje in bij te dragen. Als geadopteerde Nederlandse Koreaan vormt hij een unieke brug tussen autochtone Nederlanders en bi-culturelen. Hij groeide op als kaaskop, maar zijn geschiedenis en (roots)reizen hebben hem meer open-minded en cultureel bewust gemaakt. Je hebt niet alles onder controle in je leven. Toeval bestaat. Je bepaalt niet waar je opgroeit of hoe je eruit ziet, dat beseft hij maar al te goed. Maar… waar we wel invloed op hebben moeten we met beide handen aangrijpen. Zet je vaardigheden in voor MNR, je organisatie, wat dan ook. Hoe goed je ook bent en wat voor rare kwaliteiten je ook hebt, zet ze in. Dat is toch goed voor de overheid, de maatschappij, en uiteindelijk jezelf?
