In the Spotlight

Judith Sandriman

Introductie
Ik heet Judith Sandriman en werk bij de luchtvaartinspectie als senior-adviseur. Goed luisteren, mee denken, je goed kunnen inleven en nieuwsgierig blijven is daarbij van belang. Bij de overheid werken heeft een groot voordeel: geen dag is hetzelfde! In mijn werk is er altijd wel weer een interessante casus waar ik mee aan de slag kan.
Geboren en getogen in Paramaribo, Suriname heb ik mij zowel daar als hier met “community service” beziggehouden. Mijn sociale betrokkenheid maakt dat ik mij naast mijn studie of werk altijd inzet voor een ander. Het geeft mij meer zin in het leven, alsook het organiseren van activiteiten en het samenbrengen van kennis en kunde.
Ik vind de mens mooi in al haar facetten en in alle fasen. Zo zie ik dat MNR iemands inzichten verrijkt door hun evenementen, waarin ook ruimte is voor gezelligheid en netwerken. MNR is naar mijn mening een belangrijke schakel voor de rijksdienst, want je zoekt de samenwerking makkelijker op als je elkaar al een keer gezien en gesproken hebt. Toen ik nieuw was bij het Rijk vond ik het een fijne manier om anderen te leren kennen. Het gaf mij tevens een breder beeld van de hele Rijksoverheid. MNR maakt het Rijk rijker met hun diversiteit aan prikkelende thema’s die de leden uit verschillende onderdelen van de overheid verbindt.

Interesse(s)
Naast het juridisch adviseren zet ik mij ook in als coach voor het Rijk, mediator en als trainer van Management Drives.

Vrije tijd
Ik hou van lezen, wandelen en reizen. Samen koken en eten doe ik graag. Het is een sociale activiteit en een goed middel om gesprekken met anderen te voeren. Kookclubs helpen daar goed bij. Het verrijkt mijn kennis, mijn vriendenkring en ik eet er lekker. Ik kan het eenieder aanraden eentje te organiseren of er aan deel te nemen. Voor tips hoe je dat betaalbaar houdt mag je me altijd benaderen;-)
Verder schrijf ik onder andere als gastblogger over de rituelen bij het overlijden.

Voornemens
Mijn voornemen is om met coaching en managementdrives meer mensen in hun kracht te laten staan. Te laten genieten van hun unieke IK.

Tot slot
Een mens is een sociaal wezen, je kan niet zonder een ander. Laten wij elkaar helpen de wereld elke dag een beetje mooier te maken. Elk vanuit zijn eigen talenten.

Susanna Karapetjan

Mijn naam is Susanna Karapetjan. Ik ben geboren en getogen in Yerevan, de hoofdstad van Armenië. In Yerevan heb ik zuiveltechnologie gestudeerd, waarna ik aan de slag ben gegaan bij het ministerie van Landbouw. Op mijn vijfentwintigste verhuisde ik naar Nederland. Hier woon ik inmiddels zesentwintig jaar, samen met mijn man en twee kinderen. Mijn zoon studeert farmacie aan de Universiteit Utrecht en mijn dochter werkt als advocaat in Amsterdam. 

In Nederland heb ik diverse post HBO-opleidingen gevolgd, zoals arbeidsbemiddeling en een managementopleiding. Inmiddels heb ik ruime werkervaring in diverse advies- en leidinggevende functies binnen commerciële ondernemingen en op het terrein van welzijn en maatschappelijke dienstverlening.

Toen ik naar Nederland kwam, wist ik vrij snel dat ik voor mensen met een verschillende achtergrond bruggen wilde bouwen zodat het voor hen eenvoudiger zou zijn om in de Nederlandse samenleving te participeren. Daarvoor richtte ik in 2010 mijn bedrijf SK Consult op waarmee ik mensen intensief begeleidt opdat zij volwaardig deel kunnen nemen aan de maatschappij.

Iedereen is uniek en met mijn bedrijf bied ik ondersteuning op maat aan hen die dat nodig hebben bij de oriëntatie op hun mogelijkheden en de ontwikkeling van hun talenten. Ik probeer altijd het beste in iemand naar boven te halen. Ik zorg ervoor dat mijn cliënten zichzelf wél in de spiegel durven aan te kijken en inzien welke talenten zij hebben.

Ik geloof in een saamhorige, duurzame en inclusieve samenleving.  Daarbij is het mijns inziens van belang om uit te gaan van ieders persoonlijke kracht en kwaliteiten. Zodat men in zijn kracht wordt gezet om zo van een punt naar een ander punt te komen en op die basis naar werkelijke resultaten kan streven. Tijdens mijn jarenlange ervaring is gebleken dat deze aanpak op alle niveaus succesvol is. Daarbij geldt als gulden regel: zonder vooringenomenheid en met oprechte interesse met de ander in gesprek gaan. Uit eigen ervaring weet ik hoe belangrijk dat is.

Laats heeft een Canadese studie aangetoond dat diversiteit tot meer succes op de werkvloer leidt. Iemand kan wellicht niet geheel aan jouw ideaalbeeld voldoen, maar dat wilt nog niet zeggen dat deze vooringenomenheid terecht is. Men zou immers moeten bezien welke toegevoegde waarde ieder individu met zich meebrengt. Dat wil zeggen: niet enkel naar diversiteit streven, maar iemands exclusiviteit opmerken. Dat leidt tot succes!

Drie jaar geleden heb ik de ANBI-stichting ExpertusDico opgericht. ExpertusDico betekent in het Latijn: ik zeg uit ervaring. Al enkele jaren liep ik rond met de gedachte een stichting op te richten die bijdraagt aan een inclusieve samenleving. Degene die het nodig heeft wordt ondersteund om (weer) volwaardig deel te kunnen nemen aan onze maatschappij. Het doel van de stichting is mensen te laten groeien, het beste uit iemand te halen. Op die manier krijgt men zijn of haar eigenwaarde terug waardoor het makkelijker wordt om op een voor hem of haar gepaste (werk)plek terechtkomt.

In de stichting werk ik samen met een team van deskundigen dat speciaal voor dit doel kosteloos zijn expertise en netwerk inzet om anderen hun dromen en doelstellingen te laten verwezenlijken. Ons landelijke netwerk en onze visie op de diverse arbeidsmarkt blijken daarbij steeds weer van toegevoegde waarde. In dat kader mag het MNR niet onvermeld blijven. Sinds de oprichting, zo’n 15 jaar geleden, ben ik daar lid van. Het MNR is voor mij een belangrijk en interessant netwerk dat een grote diversiteit aan culturen en talenten vertegenwoordigt. Door die diversiteit blijven we van elkaar leren. Ik voel mij dan ook als een vis in het water bij het MNR.

Mijn overtuiging dat diversiteit ons veel kan brengen, is ook terug te vinden in mijn voorliefde voor reizen en lezen. Het laat mij kennismaken met andere culturen en tradities. Dat verbreedt steeds weer mijn horizon. Verder houd ik ervan voor familie en vrienden te koken. Gastvrijheid is mij met de paplepel ingegoten

Ali Özyürek

Ik ben Ali Özyürek. In 1981 ben ik in het kader van gezinshereniging vanuit Turkije naar Nederland gekomen. Sindsdien woon ik in Arnhem, ben getrouwd, heb een zoon en een dochter, inmiddels opa van 4 schattige kleinkinderen.

Sinds 1983 werk ik in Arnhem, tot 2010 bij de rechtbank Arnhem. Vanaf 2010 werk ik bij het arrondissementsparket Oost-Nederland, een onder van het Openbaar Ministerie (OM).

Bij de rechtbank heb ik voornamelijk leidinggevende functies gehad. Bij het OM ben ik adviseur bedrijfsvoering. In deze functie hou ik mij bezig met onder andere auditing, kwalititeits- & procesmanagement.

Naast mijn reguliere functie ben ik ook lid van de Ondernemingsraad in de functie van voorzitter. Dit past heel goed bij mijn maatschappelijke betrokkenheid: niet vanaf de zijlijn roeptoeteren maar direct meedenken om het leven nog aangenamer te maken en iets te betekenen voor de collega’s en de organisatie.

In het verleden ben ik een periode raadslid geweest in de gemeenteraad van Arnhem. Al vanaf mijn eerste werkdag bij het Rijk zag ik dat er veel werd en wordt gesproken over de rijksambtenaren met een andere achtergrond, soms positief dan weer negatief en soms ook discriminerend. Ik vind het belangrijk om persoonlijk hier iets van te vinden en daar ook iets te zeggen maar beter is het om dit georganiseerd te doen.

Jaren geleden las ik een artikel over het MNR. De doelstellingen van het MNR spraken mij direct aan en werd direct lid. Sindsdien bezoek ik regelmatig de bijeenkomsten die door het MNR worden georganiseerd. In dit verband wil ik alle collega’s van het MNR bedanken die zich belangeloos inzetten voor een inclusief Nederland.

Ruud Lubbers was en is voor mij een voorbeeldige staatsman: gewoon normaal blijven onder alle omstandigheden. Hij was ook grote voorstander van een multiculturele samenleving.

Het boek van de Duitse schrijver Günter Wallraff “Ik (Ali)” kan ik iedereen aanraden omdat het de uitbuiting van gastarbeiders op een bijzonder goede manier in beeld brengt. Na zoveel jaren is de inhoud helaas nog steeds actueel.

Vrije tijd

In mijn vrije tijd besteed veel aandacht aan het gezin, vooral de kleinkinderen!

Voornemens

Over 3 jaren ben ik onafgebroken 40 jaar bij het Rijk in dienst. Aan het begin van mijn loopbaan kon je na 40 jaar met pensioen. Toen had ik mij voorgenomen om er na 40 jaar gebruik van te maken en dat ga ik ook doen om nog meer van het leven te genieten.

Tot Slot

Wil je door de ander geaccepteerd worden, dan moet jij eerst zelf de ander accepteren zoals zij/hij is.

Paul Nanhekhan

Paul Nanhekhan, hoofd afdeling Politiek-bestuurlijke zaken, directie Strategie, Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA)

“Er is veel mogelijk als je jezelf blijft ontwikkelen”

Paul is afdelingshoofd Politiek-bestuurlijke zaken bij de NVWA. Met zijn team van medewerkers ondersteunt hij dagelijks de ambtelijke top van de NVWA in alle politieke en bestuurlijke processen van de organisatie. De drive om zich te blijven ontwikkelen bracht Paul ertoe om, met steun van de NVWA, van 2014 tot 2016 zich te storten op de opleiding Master of Public Administration aan de Nederlandse School voor Openbaar Bestuur in Den Haag. Voor deze opleiding heeft hij ook onderzoek gedaan in de Verenigde Staten. In Boston, Washington en New York heeft hij zich verdiept in het Amerikaanse systeem van “Political appointees“.

Voordat Paul bij de NVWA startte studeerde hij Bestuurskunde aan de Erasmus universiteit en daarbij Politicologie aan de universiteit van Stockholm. Als Bestuurskundige kwam hij voor zijn afstudeerstage terecht bij de Algemene Rekenkamer om daarna te gaan werken bij het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid.

Paul gelooft – en is zelf het bewijs ervan – dat er veel mogelijk is als je jezelf blijft ontwikkelen en vanuit eigen kracht je inzet om je plek te veroveren.

Bruggenbouwer

“Ik ben sociaal en betrokken. Ik ben ook een netwerker. Ik maak makkelijk contact en ben heel open. Daardoor schakel ik makkelijk tussen mensen en verschillende lagen. Dat is ook mijn managementstijl”. Verder is Paul een bruggenbouwer: tussen publieke en private sector, tussen overheid en bedrijfsleven. “Wil en durf je van elkaar te leren en te erkennen dat je ieder een rol hebt om samen maatschappelijke doelen te bereiken? Werken voor de samenleving is voor mij persoonlijk een belangrijke drijfveer. In de publieke sector werk je

niet voor jezelf, je doet het voor de samenleving als geheel”.

“Durf te incasseren, ontvang de feedback wanneer die jou met de beste bedoelingen is gegeven. En leer daarvan. Daarvoor heb je mensen om je heen nodig die je vertrouwt. Dat is wat ik mensen wil meegeven. Ik kan geen goede manager zijn zonder mijn medewerkers, zonder mijn collega-MT-leden en zonder al die collega’s die mij dagelijks een spiegel voor houden. Ik heb deze mensen om mij heen nodig; met hen kan ik sparren en bij hen durf ik mij kwetsbaar op te stellen. Want alleen dán kan ik groeien”.

Roti en pasta gaan best goed samen

Paul is geboren in Suriname, en getogen in de Alexanderpolder in Rotterdam. Tijdens zijn studententijd in Stockholm heeft hij zijn Italiaanse vrouw ontmoet met wie hij in het Toscaanse Lucca getrouwd is en twee dochters heeft die ook in Lucca zijn geboren. Daardoor spreekt deze Hindoestaan inmiddels ook een aardig woordje Italiaans. Multiculturaliteit is dus geen issue voor dit Surinaams-Hindoestaans-Italiaans-Nederlands gezin. Roti en pasta gaan best goed samen!

Verschil maken

“In mijn rol als manager kan ik met mijn werving- en selectiebeleid een verschil maken voor diversiteit en inclusie. Elke manager kan daar volgens mij iets mee. Ik wil graag een diverse club mensen om mij heen. Als je een uniforme club mensen om je heen hebt die denken binnen eenzelfde sociaal stramien, zijn de gesprekken minder divers dan wanneer je mensen met verschillende achtergronden samenbrengt. Diversiteit en inclusie (binnen de Rijksdienst) vind ik dus heel belangrijk”.

Rijksdienst, een mooie werkgever

“Ik vind het heel goed dat er uit de publieke sector, uit de rijksdienst, een finalist is. Dat geeft aan dat ook de publieke sector dit belangrijk vindt. Ik wil laten zien dat de rijksdienst een mooie werkgever is en dat ook binnen die rijksdienst mooie kansen liggen om je te ontplooien. Juist ook met een multiculturele achtergrond”.

Verkiezing ‘The Other Manager’

Paul is uit zeven genomineerden verkozen tot één van de drie finalisten voor de verkiezing van ‘The Other Manager’. Hij is de enige finalist vanuit de rijksoverheid. Voor meer informatie, hierbij de link, waarbij ook een filmpje van Paul te zien is en ook de mogelijkheid om je stem uit te brengen: https://www.theotherbusinessman.nl/finalisten-2019/

Iwan Lalji

Introductie
Ik ben Iwan Lalji, bijna 61 jaar oud en heb vanaf 1985 als P&O’er- en later HR adviseur gewerkt voor de gemeentelijke en de rijksoverheid. Ik heb deze functies vanaf 1994 t/m 2009 ook binnen Rijkswaterstaat in Noord-Holland vervuld. In 1994 ben ik ook gestart met het bureau, Alltop genaamd, om bedrijven te ondersteunen bij het implementeren van diversiteitsbeleid, maar vooral om de instroom van Nieuwe Nederlanders te bevorderen. Dat is deels ook gelukt en net toen het leek een doorbraak te worden, brak de crisis omstreeks 2010 uit en ontstond er vrijwel in alle Nederlandse bedrijven een vacaturestop.

Maar ook het politieke klimaat, ingezet door het populisme en de daarop volgende strijd onder de Nederlandse politieke partijen wie het meest populistisch is, heeft de sfeer in Nederland doen omslaan naar een minder op diversiteit gericht beleid.

De laatste 10 jaren houd ik mij bezig met het bevorderen van de kansen op de arbeidsmarkt van de mensen die aan de onderkant van de samenleving staan. Door training, coaching en het bieden van vrijwilligerswerk en het zoeken naar betaalde banen voor deze doelgroep, probeer ik het zelfvertrouwen en zelfredzaamheid van hun te vergroten. Dit werk doe ik nog steeds, maar nu vanuit de positie als jobhunter van gemeente Amsterdam. Ik vind overigens de titel jobhunter, gezien de context waarbinnen ik werk, niet de juiste. Ik zou eerder mezelf als een ‘jobmakelaar en/of -matcher’ willen zien.

Niet te veel gepraat maar gewoon ervoor gaan!

Daarnaast heb ik in januari 2019 een reisorganisatie opgezet voor reizen naar Zuidoost Azië. Ik woon ruim 20 jaar met mijn Thaise vrouw en ben door haar geïnspireerd om deze reizen te gaan verzorgen.

Ik zeg vaak tegen mensen, indien zij de energie en de ambitie hebben om meer dan één ding tegelijk te doen dat ook te doen, want valt er iets weg, dan heb je altijd een plan B om op terug te vallen.

Mijn kwaliteiten zitten onder andere in het organiseren en regelen van zaken. Niet te veel gepraat maar gewoon ervoor gaan!

Daarnaast zit mijn kracht ook in het stellen van vragen en het maken van verbindingen. Wat het stellen van vragen betreft is mijn ervaring dat je meer informatie verzamelt, dan wanneer je snel een conclusie trekt en/of op basis van veronderstellingen of vooroordelen werkt.

Vragen stellen geeft aan dat je echt belangstelling in de ander hebt en het voorkomt dat je de verkeerde aannames doet. Het zorgt er ook voor dat je je kwetsbaar opstelt en daardoor zijn mensen meer geneigd te vertellen.

Het MNR 

Om diversiteitsbeleid te prolongeren moet je in Nederland behoorlijk wat doorzettings- en incasseringsvermogen hebben en de juiste medestanders vinden. Binnen het Rijk is Sharda Kamaansing een persoon die aan de genoemde kwaliteiten voldoet, want zonder haar tomeloze inzet zou het platform voor het diversiteitsbeleid, het MNR, allang een stille dood zijn ondergaan.

Zonder voorvechters bloeden een aantal belangrijke zaken in Nederland gewoon dood, omdat de BELANGEN in Nederland vooral door en voor witte mannen worden bepaald en uitgevoerd.

Het MNR is hard nodig, want als de vraag gesteld zou worden hoeveel bi-culturele ambtenaren in schaal 13 en hoger zitten, dan zal je merken dat dit een beperkt aantal is.

Het doorstroombeleid m.b.t. culturele diversiteit van de Rijksoverheid gaat nog te stroperig en er zijn weinig vaandeldragers die daar wat aan willen doen. De doorstroom van vrouwen is echter binnen de overheid goed op gang gekomen. Volgens mij is er geen quota voor de Nederlandse (autochtone) vrouwen binnen de rijksoverheid nodig, want er zitten genoeg op sleutel- en/of staf-/directiefuncties.

In mijn loopbaan heb ik ontdekt dat deze doelgroep niet echt een voorvechter rol voor de bi-culturele medewerkers vervult. Waaruit dat blijkt? Op de HR afdelingen bij de overheid zitten vooral vrouwen en als zij iets zouden willen forceren en/of beïnvloeden inzake het diversiteitsbeleid, dan zitten zij op de positie die dat voor elkaar zouden moeten krijgen.

Het MNR, een prachtig initiatief

Het MNR is een prachtig initiatief en een startpunt om van hieruit te kijken hoe de belangen van de bi-culturele ambtenaren m.b.t. de doorstroom meer behartigd kunnen worden, maar dan moet de minister of de SG/DG dit ook als beleid formuleren en erop sturen.

Trainingen, workshops, lezingen binnen de organisatie mooi en waar, maar met welke doel worden die gegeven als de doorstroom stokt?

Soms word ik er blij van en soms ook niet..

Wie/Wat inspireert jou? Wie is jouw grote voorbeeld, waarom?

Mijn persoonlijke passie is het regelen van dingen voor mensen, waardoor zij weer verder in het leven kunnen. Daarnaast is het ondernemerschap iets wat mij drijft. Doordat ik resultaatgericht ben, kan ik direct zien wat mijn inspanningen opleveren. Soms word ik er blij van en soms ook niet.

In Nederland is Ruud Lubbers een persoon die mij heeft geïnspireerd, want door zijn bezuinigingsbeleid en de veranderende rol van HR in de jaren 80 ben ik mij gaan richten en ontwikkelen om een sociaal-zakelijke persoon te worden. De combinatie van de competenties die deze uitersten met zich mee heeft gebracht heeft mijn ontwikkeling en dus mijn houding en gedrag behoorlijk beïnvloed. Internationaal zijn Mandela en Martin Luther King leiders die ik volg. En de overige Amerikaanse leiders vind ik tien keer niets. Dat Nederland door de Marshallhulp Amerika loyaal blijft volgen, verbaast mij bijzonder. Tegelijkertijd zegt het iets over Nederland, het land waar ik woon, werk en dat mij ruimte heeft geboden mij te ontwikkelen zoals ik mij heb ontwikkeld.

Zuidoost Azië

Zuidoost Azië is een geweldig continent en er valt nog veel te ontdekken en wat mij het meest heeft geraakt zijn de effecten van de bombardementen van Amerika op Vietnam en de gevolgen die dit nog jarenlang heeft en nog steeds hebben op de gezondheid van de Vietnamezen.

Fulltime ondernemer

Wat doe je in je vrije tijd? Wat zijn jouw hobby’s?

Ik ben fulltime ondernemer. Tegelijkertijd probeer ik de balans te vinden en te houden tussen de waarden en normen van de Wij en de Ik-cultuur.

Door mijn betrokkenheid in wat ik doe en de verantwoordelijkheid die ik neem bij het effectueren van mijn ambities, heb ik een beperkt ziekteverzuim. Of het één met het ander te maken heeft weet ik niet, maar eigenlijk is het moraal: volg jouw ambitie en doe wat je leuk vindt.

Leef niet om te werken, maar werk om te leven

Over mijn loopbaan kan ik het volgende zeggen. Werken is goed, maar leef niet om te werken maar werk om te leven. Gezondheid is toch het belangrijkste in het leven. Een ander advies is bouw een netwerk op met mensen die willen delen en niet alleen willen nemen.

Tot slot

Nederland is een land dat kansen biedt, grijp die kansen en als het hier niet tot een bevredigende carrière leidt, zet deze kennis dan in voor de andere landen in de wereld of voor andere mensen in Nederland, die niet goed begrijpen hoe het hier werkt. Berust je niet in jouw lot en doe dingen waar je blij van wordt, zoals bijv. het maken reizen en als je die bij Asia Travel tours boekt via www.asiatraveltours.nl, dan word ik er ook blij van.